Alweer de laatste wedstrijd van het seizoen en dan ook nog thuis. Terugkijkend op het afgelopen seizoen valt op dat er veel wedstrijden verloren zijn. Dat dit jammer is moge duidelijk zijn en toch is er ook wel wat positiefs te melden. van de 8 gespeelde wedstrijden zijn er maar 2 geweest waar het team echt helemaal weg is gespeeld en gek genoeg waren dat niet de wedstrijden die met 0-8 geëindigd zijn. Er zijn ook nu weer behoorlijk wat 3 setters gespeeld die in tegenstelling tot de najaarscompetitie bijna allemaal in het nadeel van de OSM’ers uitvielen. Duidelijk is dat het team eigenlijk net het laatste beetje vorm mistte om een rol van betekenis te spelen in de poule. De eindstand laat zien dat er toch een knappe 5de plaats is behaald en binnen het team wordt er alweer voorzichtig over de najaarscompetitie nagedacht. Over de wedstrijd kunnen we kort zijn of een heel verslag van maken, maar omdat niet iedereen de koppels heeft kunnen volgen (het 1ste team speelde ook thuis en kon kampioen worden) toch wat hoogtepunten. De herendubbel komt het hele seizoen al niet goed uit de verf en nu hadden Eric van der Valk en Leen Schipper al niet eens meer de verfbus open kunnen krijgen. Duidelijk was in ieder geval dat er wat badmintonloze tijd was geweest. Navraag leerde dat het minimaal 3 weken geleden was dat er wat met het racket was gedaan. Het liep niet en de heren zullen wat moeten oefenen om weer het vertrouwde gevoel te pakken te krijgen. De setstanden 13-21 en 9-21 zeggen in dit geval genoeg. De dames José van Ek en Monique Fokker houden normaal gesproken de eer van het team nog hoog maar hadden tegen deze tegenstandsters niet genoeg verweer 13-21 en 11-21. Eric mocht aantreden tegen een doorgetrainde competitiespeler en dat was goed te zien. Vooral in de eerste set was het lastig 12-21. In de tweede set kon je zien dat het shuttle gevoel toch weer terug kwam en wist hij tot 18-21 te komen. José wist haar eerste set te winnen met 21-16 wat haar tegenstandster tot een lichte vorm van woede bracht. De tweede set was voor de Ricochet speelster met 21-15 en een derde set was het resultaat. De teamgenoten hadden al de meer dan goede tip gegeven dat als José als eerste de 21 punten zou bereiken het wel goed zou komen en met die gedachte begon José voortvarend aan de set. In sneltreinvaart stond ze met 11-2 voor wat het humeur van de tegenstandster nauwelijks verbeterde we kunnen wel zeggen verslechterde. Na de speelhelft wissel was José wat minder geconcentreerd maar wist ze toch haar punten binnen te halen en wat voorspeld was klopte ook toen ze als eerste de 21 punten haalde had ze gewonnen (21-11). Haar tegenstandster besefte dit ook en liep na het geven van een wel heel vluchtig handje naar haar plaats, haar racket was al eerder ongeveer daar aangekomen en had tussendoor de grond nog niet geraakt. Nu kunnen we zeggen dat ze slecht tegen haar verlies kan en dat zal ook wel maar we hebben in de afgelopen wedstrijden ook wel eens een OSM’er stomend van de baan zien komen dus willen we niet al te hard oordelen. Leen mocht tegen die verschrikkelijk lange tegenstander waar Eric in de uitwedstrijd zoveel moeite mee had en Leen had zich dan ook ingesteld op een veegpartij. Vooraf had hij nog even met een wat langere toeschouwer de tactiek doorgesproken, alsof hij daar aan toe zou komen. Maar gek genoeg bleef Leen aardig bij. De 1ste set werd verloren met 15-21, maar de tegenstander begon al tekenen van vermoeidheid te tonen en in de 2de set stond Leen zelfs enige tijd voor. Op het eind kwam hij helaas net tekort maar 20-22 had net zo goed andersom kunnen zijn. Navraag bij de tegenstander of hij zich erg had moeten inhouden leerde dat de geplaatste shuttles (dat lukte voor een keer) van Leen het uiterste van zijn conditie hadden gevergd. Monique normaal toch een zekerheid binnen het team had in haar enkelspel weinig in te brengen en vroeg na afloop om dit deel maar over te slaan in het verslag of te bekorten tot een enkele zin met wat lelijke tekens zo ontevreden was ze over de setstanden 8-21 en 11-21. Zo’n vraag kunnen we natuurlijk negeren maar dat doen we niet. De mixeddubbels resteerden nog maar al snel bleek dat er ook hier niet veel eer te behalen was. José en Eric verloren met 9-21 en 10-21 tegen met name een getergde tegenstandster en Monique en Leen verloren met 12-21 en 7-21 de allerlaatste competitiewedstrijd van dit voorjaarsseizoen. Er had meer ingezeten maar als uw verslaggever moet ik zeggen dat het toch leuk blijft om dit team te volgen. Ook omdat duidelijk is dat er groei in zit en met iets meer rust en routine nog betere resultaten te boeken zijn. Er werd na afloop al hardop gedacht over het volgen van trainingen maar dat zal wel voor het volgende seizoen zijn. Vanuit de verslaggeving willen we het eerste team nog feliciteren met het behalen van het 8ste kampioenschap en misschien dat er volgend seizoen ook een verslaggever naar die wedstrijden gaat, alhoewel de kwaliteit van de verslagen op dit moment daar geen enkele aanleiding toe geven. De derde en afsluitende helft in de kantine was voor een keer voorzien van smakelijke hapjes waarbij de tegenstanders gemeld kon worden dat zij de eerste waren die hierop getrakteerd werden. In de verslagen van de voorafgaande wedstrijden kunt u nog kijken hoe dit zo gekomen is. Rest ons nog het publiek te bedanken voor de steun die aan het team gegeven is en de mogelijkheid van het spelen op meerdere banen ondanks dat het soms zeer druk was met het vrijspelen.
