Wedstrijdverslag: Houden ze het vol? De spanning en het enthousiasme was hoog voor aanvang van de wedstrijd. De hele dag werd er al druk via whatsapp gecommuniceerd over standen en persoonlijke statistieken. Uw verslaggever ziet dat gelukkig ook allemaal langskomen. Heel veel als en wanneer maar uiteindelijk moet er natuurlijk gewoon gespeeld worden voor een overwinning. Dus op naar Veenendaal samen met Eric van der Valk, José van Ek, Laura Eefting (die de nog steeds geblesseerde Monique Fokker wilde vervangen) en Leen Schipper.
Voor Laura de eerste wedstrijd na haar zwangerschap en grappig feit is dat de laatste wedstrijd die ze speelde in de najaarscompetitie was bij dit team als invalster voor José. Ook mooi als je ergens nog nooit geweest bent met je team, de kans is groot dat de invalster wel weet waar je moet zijn. Het sportcomplex in Veenendaal zit intrigerend in elkaar met kleedkamers in de kelder, het lijkt ook een mooi locatie voor lasergamen of paintballen ofzo.
De wedstrijd, zoals gezegd er was nogal wat euforie over de kansen, en aan de heren om te laten zien dat dit niet onterecht was. In de eerste set van de herendubbel konden Eric en Leen nog heel goed bijblijven en ging het nog redelijk maar deze ging verloren met 16-21. In de tweede set haperde de geoliede machine van het OSM koppel en stonden ze in een mum van tijd met 0-11 achter, uiteindelijk wisten ze dat nog heel redelijk in te halen en was het met 4-21 nog bijna spannend geworden. Dat dubbelen lukt soms wel en soms niet dat is al een vooruitgang ten opzichte van andere jaren toen lukte het over het algemeen niet.
De dames, ik kan de zin bijna bij iedere wedstrijd herhalen, mogen het dan weer rechttrekken en dat lukte in de eerste set redelijk (ook dat is bijna normaal) met 21-9 werd de set winnend afgesloten. José en Laura spelen ook niet zo vaak samen maar het liep eigenlijk redelijk goed misschien zelfs wel heel goed. In de tweede set was de tegenstand wel wat groter maar bij 21-12 was de partij toch voor OSM. Tussenstand 1-1. Eric mocht zijn single spelen tegen de sterkste heer uit de poule en had het lastig, heel lastig maar kon hem toch redelijk partij geven met 16-21 was de eerste set voor ’t Veen. In de tweede set was het verschil kleiner de tegenstander begon zich te ergeren aan eigen fouten en was wat slordiger hier lagen wat kansen voor Eric om dichterbij te komen en dat deed hij dan ook. Helaas was het net niet genoeg 19-21. Tussenstand 1-2.
José begon sterk aan haar single en speelde het spel wat ze heel goed beheerst. Mooi spreiden van slagen en dan je tegenstandster laten lopen. Bij 21-14 mocht ze al een adempauze inlassen en was er lichte vertwijfeling bij haar tegenstandster. In de tweede set was het spelbeeld bijna gelijk alhoewel José zo af en toe een klein foutje maakte maar beheerst sloeg ze de set naar de winst 21-13. Tussenstand 2-2, zouden deze twee teams dan zo aan elkaar gewaagd zijn?
Leen speelde in zijn single meer tegen zichzelf als tegen de tegenstander en als het mopperen toeslaat dan weten de toeschouwers al genoeg 9-21. In de tweede set met een ander racket, je moet toch iets de schuld geven, ging het wel iets beter maar nog lang niet goed genoeg 12-21. Thuis moet en zal het beter. Tussenstand 2-3.
Laura, zoals gezegd sinds 1 november geen wedstrijd meer gespeeld (dat was trouwens wel een waanzinnige wedstrijd die nog vaak wordt aangehaald als voorbeeld van verliezen met opgeheven hoofd). Hoe zou de conditie zijn? In de eerste set liep het allemaal zoals we dat kennen van Laura en deze eindigde dan ook in 21-13. In de tweede set was het wat minder, de tegenstandster had wat goede tips gehad (eigenlijk moet dat verboden worden, goede tips geven aan tegenstanders van OSM) en het was zeer spannend tot het eind, maar helaas iets te spannend hijgend en puffend en steeds meer rusten tussen de opslagen door haalde de ’t Veen speelster de tweede set binnen 19-21. Gelukkig een driesetter als je net weer begint. Maar Laura vindt badmintonnen leuk als ze wint in een wedstrijd en had zich voorgenomen om absoluut niet te verliezen in die derde set. Het bleef heel lang spannend maar met 21-18 haalde Laura de partij toch binnen. Tussenstand 3-3 dit kan nog alle kanten op. De mix van José en Eric loopt het hele seizoen al redelijk en ook nu begonnen ze goed, maar wel tegen die heel sterk spelende heer. Ze haalden het bijna maar bij 15-21 was de eerste set gespeeld. Na nog maar een slokje water en wat bemoedigende woorden op naar de tweede set. Oh wat was dat spannend over en weer ging de service geen van de twee teams weigerde op te geven en met een eindstand van 20-22 was het toch ’t Veen die aan het langste eind trok. Tussenstand 3-4 op naar de laatste mix.
Laura en Leen moesten toch weer even wennen alhoewel het nog niet zo slecht ging maar 17-21 is niet genoeg in het huidige spelreglement, jammer. In de tweede set was het toch weer iets beter en nu lukte er meer, veel meer shuttles landen ook echt binnen de lijnen en dat scheelt in punten 21-18. Nog maar een derde set voor Laura die er lol in kreeg ook nu weer weigerde ze op te geven en ook Leen zag kansen om toch nog een partij te winnen. In de derde set liep het heel goed de tegenstander was wat moe geworden en daar werd sterk gebruik van gemaakt spreiding van de ene naar de andere hoek, het was niet meer te belopen voor de tegenstanders. Uiteindelijk was de set afgelopen bij 21-7 en de wedstrijd met 4-4. Een mooie stand met mogelijkheden voor de return. Thuis in de Safari hal zijn er kansen en als al het publiek het team gaat helpen dan moet het lukken om te winnen. We wachten af. De avond werd nog afgesloten met een gezellige versnapering waarbij nog wat gemijmerd werd over het competitieverloop en andere zaken zoals het “speciale” bier wat in een typisch glas geschonken werd. 27 maart is de volgende wedstrijd en dan zullen we zien of het team de titelaspiraties vol kan houden!
|
