Voorjaarscompetitieteam OSM-VJC3 (2013 / 2014)

Wordt dit DE wedstrijd?

De perstribune zit weer helemaal afgeladen, drie teams spelen er thuis en dan is er weinig ruimte om even uitgebreid te gaan zitten observeren. Deze wedstrijd zou wel eens de top van het klassement in poule 19 kunnen betekenen. Voorafgaande aan de wedstrijd was dit de stand:
1. IDUNA BC 8 gespeeld 37 punten
2. OSM BADMINTON 6 gespeeld 36 punten
3. T VEEN 7 gespeeld 34 punten

Ongelooflijk hoe dicht de teams bij elkaar staan, maar ook het feit dat Iduna al is uitgespeeld en onze OSM helden nog twee wedstrijden te gaan hebben. Deze, tegen Helios en dan volgende week nog tegen ’t Veen. Alle kansen dus voor onze helden. En hoe staan ze ervoor? De vorige wedstrijd was nog gemeld dat het toch een beetje ging om het kneuzenteam, gezien de slepende blessures en ook nu zien we onze helden weer het veld op komen met her en der wat minder bewegingsvrijheid. Eric van der Valk (de onvolprezen captain), José van Ek, die graag nog een plaatsje wil stijgen in het spelersklassement, Monique Fokker, die ondanks een nog steeds onwillige voet toch vol gaat voor drie wedstrijden winst, en Leen Schipper die met een arm vol tape deze wedstrijd absoluut niet had willen missen. Of het allemaal verstandig is?
Het moet deze wedstrijd gebeuren, want als uw vaste verslaggever heb ik, er van uitgaande dat het niet zo spannend zou worden, alvast iets anders geregeld voor volgende week, achteraf niet zo handig misschien.

Genoeg achtergrondinformatie, nu op naar de wedstrijd.
De herendubbel om maar eens te beginnen. Met iets wat soms goed gaat en soms iets minder, we houden het positief. In de eerste set loopt het redelijk, nog niet direct vanaf het begin maar bij 21-15 is er toch tijd voor wat drinken en dat moet ook wel want het blijft een benauwde warme zaal die Safari hal (zouden ze misschien proberen een tropisch klimaat na te bootsen?) In de tweede set zie ik toch duidelijk dat de mannen willen winnen. Er gaat nog wel veel uit. Shuttles, geen kleren, maar met 21-10 zijn de tegenstanders toch bedankt voor de moeite. Tussenstand 1-0 is dit een goed voorteken?

Bij de dames loopt het al weer gesmeerd of soepeltjes of hoe je het ook wilt noemen. Er wordt scherp gespeeld en José weet het spel wat naar zich toe te trekken zodat Monique niet al te veel hoeft te lopen. Bij 21-9 mag er alweer gewisseld worden. In de tweede set loopt het jammer genoeg wat minder de tegenstandsters krijgen in de gaten dat er wat meer richting of eigenlijk net buiten het bereik van Monique geslagen moet worden en weten de set te rekken tot 21-18. Tussenstand 2-0 dat dan weer wel.

Aan Eric is het nu de beurt om zijn single te winnen want zoals de rekenmeesters onder u ondertussen al hebben bedacht, er moet minimaal met 6-2 gewonnen worden. Eric speelt goed en laat zijn tegenstander niet verder komen dan 21-11. Is ook niet nodig, er is nog teveel verschil tussen de beide heren soms zie je Eric zelfs even inhouden waar hij normaal gesproken veel heel hard slaat is dat nu niet het geval. In de tweede set is het spelbeeld eigenlijk hetzelfde of identiek. En bij 21-12 is het over. Tussenstand 3-0 het hart klopt in de keel dames en heren, de spanning loopt op, zouden ze het dan toch redden?

José speelt ondertussen haar single en u weet dat het lastig is om beide partijen te volgen maar het gaat eigenlijk te snel, bij 21-8 is het al voorbij, jammer ik had u er graag meer over verteld. In de tweede set zit ik wat meer op José te letten en het valt op dat ze erg ontspannen speelt, heeft ze eindelijk haar favoriete baan gevonden in deze hal? In ieder geval is ze scherp en geconcentreerd, ze slaat mooie shuttles en veel winners. In ieder geval zoveel dat de partij bij 21-7 voorbij is. Tussenstand 4-0, ik hou het niet meer!

Monique speelt, doordat José eerder klaar was dan Eric, nu haar single en ze begint goed, heeft niet al te veel last van haar voet en is er op gebrand om te winnen. In de eerste set laat ze haar tegenstandster lopen en weet ze met mooie slagen en scherpe crosses te winnen; 21-10. In de tweede set is het andersom, de tegenstandster heeft in de gaten dat Monique niet zo veel loopt en speelt veel buiten haar bereik. Het ligt aan de mentaliteit van Monique dat het 18-21 wordt want het zag er even naar uit dat er een mindere uitslag op het bord zou komen. In ieder geval een derde set en we weten dat de conditie van Monique altijd goed is. Maar in deze set loopt het niet, veel was in geweest als ze een dubbel had gespeeld, jammer, jammer en toch ook wel pijn aan de voet 11-21. Tussenstand 4-1 wordt dit het breekpunt?

Leen dan, wat kan hij met de stand? Is hij fit genoeg om de invaller van Helios partij te geven? In de eerste set gaat het lang gelijk op, het verschil is niet zo groot om rustig achterover te gaan zitten en bij sommige slagen zie je dat Leen last heeft, maar hij bijt door en met een hoog tempo wordt het 21-15. In de tweede set ziet het er even somber uit, een paar puntjes staat hij zelfs achter maar dan met nog een versnelling hoger, nog sneller serveren en een tegenstander die staat te hijgen van het lopen is het uiteindelijk 21-16. Tussenstand 5-1 we zijn er bijna en inderdaad als er gewonnen wordt is uw verslaggever graag deel van het team ;-).

De mix wedstrijden worden weer tegelijkertijd gespeeld, lastig, lastig maar ik focus me in de eerste set op José en Eric die met goed spel punt na punt binnen halen, de tegenstand is er wel maar niet genoeg 21-11. Even tijd om naar de andere baan te kijken waar het moeizamer gaat maar ook hier lukt het 21-16. Ik blijf maar even naar Monique en Leen kijken want dat lijkt het spannendst. De tweede set gaat ook weer akelig gelijk op zouden ze er nog een derde set aan vast plakken en gaat dat met de blessures? Eindelijk bij 16-13 is er een gaatje geslagen en je ziet dat ze er in geloven, nog een paar oppeppende woorden voor elkaar. Ondertussen zie ik dat ze op de andere baan gestopt zijn, wat daar de uitslag is? In ieder geval gaat het hier verder, ik zie Leen weer als een dolle door het veld rennen om onhaalbare shuttles terug te slaan. Nog even een gat in het net, nee net niet. Uiteindelijk wordt het 21-17. Wat mooi! Spelers blij, ik zie zelfs een omarming. Ze/we zijn kampioen nog even kijken wat José en Eric uiteindelijk gedaan hebben, de tweede set is ook 21-11 geworden dus de eindstand is 7-1 ongelooflijk wat een vreugde! Ik word helemaal emotioneel waanzinnig, kampioen in zo’n poule met zoveel tegenstand, geen wedstrijd is het makkelijk geweest. Ook dit seizoen weer wat blessures en gelukkig clubgenoten die hebben willen invallen, maar dat zal ongetwijfeld volgende week nog benadrukt worden. De naborrel met nog een paar tegenstanders is nog gezellig en omdat het weer vroeg dag is wordt de avond tevreden afgesloten.