15-10-11: Nieuws van de Redactiecommissie voor iedereen.
Voor bijna iedereen die dit leest: helaas is het heerlijkste avondje badminton aan je voorbijgegaan! Misschien dat mijn woorden je toch nog wat laten meebeleven van deze bijzondere dag op de Dutch Open.
Met de nodige moeite wist ik de vrijdag vrij te maken om naar de Dutch Open te gaan. Toevallig heb ik een klus in Almere, dus was de reis naar de topsporthal niet zo ver, maar het werk hield me toch weer langer bezig, zodat ik de eerste partijen al had gemist. Wie ik niet kón missen waren de 'vaste' Dutch Open gangers: John van Rooijen, wederom actief als lijnrechter en Jan Nijkamp, ditmaal met zijn zoon Geovanni. Jan had accreditatie als fotograaf, dus op zijn site komen de prachtigste foto's van het toernooi. Tot die tijd zal je het met mijn mobiele plaatjes moeten doen.
"Saaie" dubbel
Ik was net op tijd voor de eerste wedstrijd in mijn favoriete onderdeel: herendubbel. Tussen de nr. 2 geplaatste Russen Vladimir Ivanov & Ivan Sozonovtegen en het Deens koppel Christian John Skovgaard & Mads Pieler Kolding. De verwachting vooraf was niet hoog: "neuh, dat wordt een saaie wedstrijd", maar wat een leuke partij werd het. Alleen al het scoreverloop was dramatisch: De Russen pakten een ruime voorspong (10-4, 13-8), maar toen kwamen de Denen met 8 punten op rij: 13-16 en ze stoomden meteen door naar 14-20. Dat laatste puntje viel maar niet.
Het werd spannend met gevarieerd spel: veel hoge services en fantastisch Deens verdedigingswerk tegen het Russische smashgeweld. Uiteindelijk viel bij 19-20 het puntje toch voor de Denen en zij pakten de eerste set. In de tweede opnieuw een grote voorsprong voor de Russen (12-5) en opnieuw kwamen de Denen terug, maar niet langszij, want toen ze bij 20-18 nog maar twee puntjes nodig hadden, serveerde een Deen in het net. In de derde set namen de Denen de leiding met een ruime voorsprong en nu kwamen de Russen terug op het einde van de partij. Spannend! Het Deense koppel wist de zenuwen het beste te bewaren en pakte met 19-21 de pot, zij staan tot ieders verrassing zaterdag in de halve finale.
Mijn favoriet
Niet veel later zag ik mijn persoonlijke favoriet: Ingo Kindervater. Ik zie hem bij elke editie van de Dutch Open (misschien al 7, 8 jaar achter elkaar) en elke keer weer een genot om naar te kijken. Met zijn vaste maat Johannes Schöttler is hij onder meer Europees kampioen, dus hij kan beste wel aardig badmintonnen. Dit keer begon het slecht: de eerste shuttle sloeg hij in het net en de tweede liet hij gaan, maar die viel net in: 0-2 achter en we moesten nog beginnen.
De tegenstander was een duo Indonesiërs en die maakten er een heerlijke show van. Bijna elke slag was wel getruct en waar het publiek - ook ik - volop genoot, werden de Duitsers er helemaal gek van! Die frustratie hielp natuurlijk niet mee, en tot 18-18 bleef het onverwacht spannend. Toen stelde Ingo & Johannes orde op zaken en met drie eigenlijk heel eenvoudige punten pakte ze de eerste game. In de tweede gaven de trucjes de Indonesiers nog een paar punten, maar daarna trapten de Duitsers er niet meer in en was het snel gedaan. Ingo gaat door.
Tip: Als u tijd heeft moet u de wedstrijden van Dasuki & Gunawi op badmintoneurope.tv eens nazien, het leken wel tovenaars!
Poolse vrouw
In de avond kon ik genieten van het rustige spel van Yao Jie. Zij krijgt zoveel rust in haar spel, omdat ze razend snel reageert en er dus vaak op tijd bij is. Daarnaast heeft ze een onwaarschijnlijke backhand-crossdrop, waar haar tegenstandster tot vijf keer toe totaal geen antwoord op had. Yao zie ik zondag wel winnen. Daarna een tussennummer: Hsueh Hsuan Yi tegen de Pool Przemyslaw Wacha. Verbaast keek ik naast me toen Hsueh een shuttle in het net sloeg en de vrouw naast me - als enige in het publiek - uitbundig klapte: het bleek een Poolse van origine te zijn. Ze stak iedereen in mijn omgeving aan om de Pool te supporten.
De partij was spannend, want de heren waren aan elkaar gewaagd: de Pool won de eerste met 21-19 en stond voor in de tweede, maar op het eind (de mannen stonden toen al een uur (!!) op de baan) oogde hij wat vermoeid en verloor net met 19-21. Na elk punt in de derde set paradeerde de Pool als een haantje over de baan. Maar dat was alleen om te verbloemen dat hij er he-le-maal doorheen zat: alleen na de interval kwam hij nog sterk terug en leefde mijn buurvrouw weer op. Maar na vijf minuten was het kaarsje echt op: jammer voor mijn Poolse buurvrouw. Met een luide "K*t" gaf ze haar gevoelens weer, waarmee in ieder geval bleek dat ze bijzonder goed geïntegreerd was.
Misschien wel de beste enkelpartij ooit?
Lotte en Pauline warmden het publiek verder op door in een aardige pot net iets sterker te zijn dan hun tegenstanders. Rechts het winnende punt van de eerste game met de altijd fanatieke Lotte die juicht om de uit-bal. Weer winst dus voor oranje.
Toen kwam Eric Pang om tegen de nr. twee geplaatste Ajay Jayaram (meervoudig finalist op de Dutch Open) te spelen. Ik dacht dat hij van de baan werd gepoetst, want hij stond binnen no time achter, maar ineens maakte de Indonesier wat foutjes en Pang pakte de eerste game eenvoudig met 21-11 (!!). OK, dan wals hij wel door dacht ik en dat deed Eric ook: 6-0 voor, dit wordt easy. Maar daar dacht zijn tegenstander anders over en voor ons ontspon zich een prachtige, weergaloze partij. Het leek alsof elke smash een winner was, maar beide spelers haalden de hardste smashes toch op onmogelijke wijze weer terug. Op het eind klapten twee keer onze handen stuk vóór een matchpoint van Eric, maar op de winnende smash - dachten we - bleek de Indonesier een winnende return te plaatsen: 22-24 en we gingen naar de derde set. 
Je hebt echt iets gemist. John niet, die zat er bij te tellen. Jan ook niet, die nam er foto's van. Maar voor alle andere lezers geldt: je hebt misschien wel de beste enkelpartij die ik ooit heb gezien, gemist. Smashes, drop-returns, netdrops, duikende reddingen, het was meer dan genieten. Een ongelooflijke rally op 22-22 die uiteindelijk naar Eric ging en waarna hij zijn vijfde matchpoint (na er twee van zijn tegenstander overleefd te hebben) verzilverde met 24-22. Het werd gevolgd door een ovationeel applaus van het publiek. Prachtig, prachtig, prachtig. Het is nu nog te zien op badmintoneurope.tv, maar je had er bij moeten zijn...
Ik ben niet de enige die het bijzondere wedstrijd vond. Ook de organisatie vond het een meesterlijke partij en zowel nu.nl als de telegraaf hebben het over een Knappe zege Pang op Dutch Open. Hier zullen wel meer artikelen over verschijnen.
Toetje
De lange avond werd afgesloten door Nederlands beste herendubbel Ruud Bosch en Koen Ridder. Koen is zo bewegelijk dat hij (als enige van de dag) tot drie keer toe uitgleed over het loszittend tapijt. Na meerdere verzoeken en vooral intensief aandringen van de boze coach Gerben Bruijstens, maakte de organisatie alsnog (voor de laatste 10 minuten van deze lange dag) het tapijt vast met wat tape. Koen is niet meer in debuurt van het tapijt geweest. De tactiek van het Nederlands duo is zo heerlijk simpel: Koen smasht van achter en de return wordt door de boomlange Ruud voor direct afgemaakt. Het lukte keer op keer. De tegenstanders waren ook niet mals, maar 'wij' waren net beter. Opnieuw victorie voor Nederland, zodat van de tien plaatsen in de halve finales er vier door Oranje worden ingenomen. Met een tevreden gevoel gingen we huiswaarts, de klok al bijna tegen middernacht...
Ronald Koenis
Alle wedstrijduitslagen zijn te zien op Toernooi.nl.