OSM wint toernooi! (nu met verslag)

19-10-11: Nieuws van de Redactiecommissie voor iedereen.
16-10-11: 2 Reacties

Op het Tweede Mix Recreanten Team Toernooi behaalde OSM Badminton een groot succes: de eerste prijs.

Op zaterdag 15 oktober werd het tweede landelijke Mix Recreanten Team Toernooi gehouden in de topsporthal Almere, voorafgaand aan de Dutch Open. OSM was met twee teams op het toernooi: OSM-1 met Janke Scharff, José van Ek, Eric van der Valk en Leen Schipper en OSM-2 bestaande uit Marida Löwik, Sabine Bosman, Gerben van den Bosch en Wouter Tengeler. Het laatste team pakte een gedeelde eerste plaats.

Vlnr: De organisator Kees Jansma, daarna van OSM: Sabine, Marida, Wouter en Gerben en bestuurslid Karin van der Valk van Badminton Nederland.

O wat zijn we heden trots.

Mensen vragen mij wel eens: Verslaggever, heeft u niets beters te doen dan op zaterdag naar een badmintonrecreantentoernooi te kijken? Dit zijn duidelijk mensen die nog nooit zo’n toernooi hebben gezien. Ik kruip graag als vijfde wiel in de wagen om voor u verslag te doen van weer een geslaagd toernooi. Om u mee te nemen naar de klasse van Gerben, de aanvalsdrang van Sabine, de reach van Wouter, de koelte van Marida, het fanatisme van Eric, de slagen van Janke, de flair van José en het wat onconventionele spel van Leen.

Om ongeveer 8:53:36 kwam Eric van der Valk voorrijden precies 3 minuten en 36 seconden later dan hij had gezegd. Na Janke Scharff begroet te hebben, die was wel netjes om 8:50:00 opgehaald, kon uw verslaggever samen met Leen Schipper instappen, waarna ook José van Ek nog een zitplaats werd aangeboden. Toen ging de rit naar het verzamelpunt. Hier stond Gerben van den Bosch met Wouter Tengeler, Sabine Bosman en Marida Löwik op ons te wachten en met twee auto’s en de persvrachtwagen (voor de gelegenheid geleend van het OSM1 NJC-team, wat de vaste lezers van deze verslagen al weten) werd de rit naar Almere ingetoetst en begonnen.

Na een in de ogen van sommigen toch vreemde routekeuze kwamen we uit op een desolate vlakte waar 1 sporthal oprees uit de modder, ooggetuigen wisten te melden dat dit al minimaal 4 jaar zo was. Nadat iedereen uitgestapt was, alle spullen verzameld waren en de eerste grappen gemaakt, bleek dat de NOS het alleenrecht had op uitzendingen vanuit deze locatie en dat OSM pay-tv dus helaas voor niets was gekomen. Er bleek namelijk nog een toernooi aan de gang te zijn in de hal het Dutch Open, hiervoor was de NOS met veel camera’s naar Almere gekomen. Helaas voor de spelers van het andere toernooi kwamen de toeschouwers al snel naar het spektakel kijken dat de mixed teams van de recreanten op de mat legden.

De opzet van het toernooi is simpel, inschrijven met 4 personen (2 mixed koppels) en dan als team wedstrijden spelen van 12 minuten en dan 12 minuten rust. OSM had, in de persoon van Gerben, ondanks een paar kleine onvolkomenheden in voorafgaande communicatie, toch 8 mensen bereid gevonden om zich in Almere aan de wedstrijdtafel te melden.

Keigoed in het indelen en goochelen met cijfers had Gerben iedereen zeer snel ingedeeld, waardoor team 1 bestond uit José en Eric en als tweede koppel Janke en Leen. Team 2 bestond uit Gerben en Marida en als tweede koppel Wouter en Sabine. Team 2 kon meteen vol aan de bak met het nuttigen van een plakje overheerlijke kruidcake, door Monique verzorgd, waarvoor bij dezen nogmaals dank, want die hadden de eerste ronde pauze. Team 1 mocht met José en Eric wel gelijk een sterke tegenstander opzoeken en wist meteen 1 punt binnen te halen. Helaas was deze punt voor een verloren partij. Bij gelijkspel werden 2 punten en bij een overwinning 3 punten behaald. Team 1 haalde in totaal 35 punten in 24 wedstrijden, ongeveer gelijkelijk verdeeld over beide koppels.

Team 2 deed het iets beter en haalde 66 punten in 24 wedstrijden, waarbij een cruciale rol was weggelegd voor Janke en Leen, die tegen zowel Marida en Gerben als tegen Sabine en Wouter hebben gespeeld. In eerste instantie was de onderlinge concurrentie tussen de koppels een veel leukere strijd dan de algemene stand, die pas tijdens een wat langere pauze inzichtelijk werd. Janke en Leen verloren van Marida en Gerben met 25-27, wat een redelijke uitslag was. Tegen Sabine en Wouter stonden ze echter na een aantal slagenwisselingen met 11-3 voor en er was toch wat nervositeit bij Wouter te bespeuren die wat moeite had met het spel van Leen, waar hij eerder op de dag toch door Janke al voor was gewaarschuwd. Een klein deel van dat gesprek ging als volgt: Janke: Ik zie een shuttle komen, ik kijk waar ik die heen wil slaan, ga klaar staan, wil vol uithalen en ik zie nog een blauwe waas langskomen en weg is de shuttle. Waarbij Wouter nog memoreerde: Zo erg zal het wel niet zijn. Hij leest duidelijk de verslagen van het NJC-team niet. De verwachting is dat Leen uiteindelijk wel zal leren niet alles terug te willen slaan, voorlopig zijn we helaas nog niet zover. Overigens was het ook het briljante inzicht van Leen dat ervoor zorgde dat hij vlak voor het eindsignaal het winnende punt aan Sabine en Wouter liet: 28-29, waardoor uiteindelijk team 2 genoeg punten had om de gedeelde overwinning te pakken, en daar zijn we trots op! (Dat van dat inzicht was natuurlijk mooi voor het verhaal, maar de werkelijkheid is dat Leen nog zeker 3 minuten heeft staan treuren over het missen van die laatste, door Sabine overigens zeer mooi geslagen, shuttle...)

We kunnen, om de lengte van het verslag enigszins in de hand te houden, natuurlijk niet 48 wedstrijden beschrijven, maar enkele hoogtepunten willen we u toch niet onthouden. Gerben, die in een uiterste poging om een shuttle terug te slaan, achter het standbeen langs slaat. Op de perstribune werd meteen naar circus Renz gebeld, zo mooi, zo atletisch. Het commentaar van Gerben was dat dat de enige oplossing nog was, en om steeds tussen zijn benen door te slaan ook wat arrogant overkomt. En dan de rust die Marida uitstraalt! Ook onder grote druk en in punten ver achter blijft ze kalm het overzicht behouden en mede daardoor heeft ze samen met Gerben heel veel wedstrijden gewonnen. Wouter, die met zijn lengte bijna zonder te lopen het hele achterveld bestrijkt, en dan ook nog goeie oplossingen bedenkt voor de voortzetting van het spel. Sabine die met haar felle aanvalsspel menig service meteen wist om te buigen tot een punt in haar voordeel, zeer sterk aan het net en met Wouter achter haar een zeer kompleet koppel. Eric heeft waarschijnlijk de mooiste en hardste backhandslag van de hele zaal en wist hiermee toch een aantal tegenstanders te verrassen, samen met José. Op de perstribune waren we het er unaniem over eens dat zij verreweg de meeste flair in een slag weet te leggen, een koppel dat nog jaren mee kan doen en je kunt ook zien dat ze samen steeds sterker worden. Dan blijft over het laatste koppel, waar al wel wat over is gezegd, maar de wedstrijdmentaliteit van Janke mag toch eigenlijk niet onvermeld blijven. Een groot aantal punten wist ze te halen door de meest onmogelijke shuttles toch nog terug te slaan. Al met al zijn er met Sabine en Marida weer speelsters bij OSM (terug)gekomen die goed mee kunnen in de voorjaarscompetitie en daar kijken we nu dan ook al met spanning naar uit.

Het toernooi op zich is een aanrader voor de spelers die zich niet willen wagen aan langlopende competities, maar toch een keer op niveau willen kijken waar ze staan. De sfeer is goed tot zeer goed, er is onderling bij mijn weten geen onvertogen woord gevallen, behalve dan een klein incident met een (bijna) leeg glas Cola Light en een overhemd van helaas Gerben. Het is een lange toernooidag, maar de onderlinge gezelligheid en de uitstekende organisatie maken dat de tijd vliegt. Gedurende de rustmomenten was er ook de mogelijkheid om te kijken bij het al eerdergenoemde toernooi waar de echte toppers, op een stuk of 4 na dan, bezig waren aan mooie partijen met sprankelend badminton.

Omdat aan zo’n dag ook een einde en een prijsuitreiking hangt, werd om circa 17.00 in het hoofdtoernooi ruimte gemaakt voor de huldiging van de winnaars en o wat waren we trots op Sabine, Marida, Wouter en Gerben. Marida was ook nu weer, of misschien nog steeds, zeer rustig en wist ook nog onderbouwd commentaar te geven toen de presentator haar de microfoon onder de neus hield. Na de huldiging was er nog tijd om een set van de halve finale met Nederlander Eric Pang te kijken wat helaas op de tribune bij enkele lolbroeken toch tot naamgrappen leidde bijvoorbeeld, over zijn deelname aan tafeltennis. Jammer, jammer, jammer, dat had niet gehoeven! Gelukkig werd er niemand herkend en kon de thuisreis worden aanvaard.

Nog niet meteen naar huis natuurlijk, want zoals te doen gebruikelijk, wordt zo’n dag afgesloten met een gezamenlijk diner, dit keer bij Mario’s aan het Harmonieplein in Maarssen. Gedurende de avond heeft Mario er plezier in om zijn gasten te verblijden met een stukje live muziek en hij hoopt door middel van een karaoke achtige act dat de enkele gasten ook meezingen. Helaas is zijn keuze van meezingende gasten niet helemaal vlekkeloos en viel er dus in het mooie chanson een stilte. Later commentaar van Leen was dat hij niet de andere gasten wilde wegjagen, maar die waren er helemaal niet.

Al met al een lange maar zeer geslaagde en gezellige dag, zeker een aanrader.

Een klein detail: de NOS heeft de persvrachtwagen van OSM pay-tv overgenomen, dus nu zijn er geen beelden meer van het OSM 1NJC-team. De mensen die voor 10 jaar een abonnement hebben afgesloten, hadden geluk, zij hebben een paar mooie partijen badminton kunnen zien. Zij die dat niet hebben gedaan, hebben deze partijen dus gemist. Wij hopen dat de fotograaf weer op komt draven bij de volgende wedstrijd.

Andere referenties: dit artikel van de Dutch Open en deze pagina op de site van Wouter.

Deel dit op:   Facebook    WhatsApp    Email    Klembord