Voorjaarscompetitieteam OSM-VJC2 (2018 / 2019)

Goedenavond dames en heren

Welkom bij alweer de derde uitzending van Lijnen en Veren deze week. Mijn naam is Mart Steeks en ik mag u door de avond loodsen. Op deze donderdag zijn onze helden van de badmintonbaan gewoon thuis, nou niet thuis-thuis, maar OSM-thuis, dus in de Safari, als u begrijpt wat ik bedoel. De planners van de VJC hebben gemeend de hele avond te wijden alleen aan OSM-VJC2. Dat geeft me uitgebreid de tijd om deelnemers aan u voor te stellen: we zien ... even nog niets, want iemand heeft de tussenwanden weer eens laten hangen. Moment, ik ben zo bij u terug...

... Ah, daar gaan de coulissen naar boven en we zien een voltallig OSM-team. Ronald Koenis is weer terug van een knie-blessure en ... hmm hmm ... De regie meldt dat vanwege de AVG ik dat niet had mogen vermelden. Ik neem mijn woorden terug: Ronald, niet terug van een knie-blessure, staat dus weer op de baan met naast hem Leen Schipper. Teamcaptain Tom Kuijsten zwabbert al met het telbord in de hand en de twee heren van Loosdrechtse BV zijn er ook klaar voor. Nog voordat ik naar de dames kan, ligt de eerst shuttle al op de grond aan OSM-zijde. Mmm, dat wordt een pittige voor de heren.

Toch even door naar de dames. De zaalplanner van vandaag heeft kosten noch moeite gespaard en twee banen voor deze wedstrijd vrijgemaakt, zodat de damesdubbel parallel aan de herendubbel loopt. Ik zal dubbel mijn best doen de dubbele dubbelpartijen voor u te volgen. Maar de dames zijn nog steeds aan het inslaan ... ? Heeey, da's leuk: we zien oud-teamgenoot Monique Fokker langs de kant. Ze keert de nummers van het tellerbord om alsof het een rolodex is. Zijn ze dan toch wel begonnen? Ja, nu ik beter kijk, zijn de Loosdrechtse dames inderdaad met een wedstrijd bezig, terwijl onze OSM-sterren Laura Eefting en Linda Beijert zich nog lijken in te spelen, maar in feite de ene punt na de andere maken! Dat is badminton op een geheel nieuw master level: punten maken terwijl het lijkt alsof het geen enkele moeite kost.

Bij de mannen zien we meer het omgekeerde beeld. Ze hebben heel veel moeite met het lange, lange wachten van de tegenstander bij elke slag. Pas als de OSM'ers uit pure nood een beweging naar voren of achteren hebben gemaakt, zien we dat de Loosdrechtse mannen eindelijk die shuttle slaan, precies waar de OSM'ers niet naar toe zijn gegaan. Als dat nou allemaal bij de service was, maar dit gebeurt dus juist tijdens de rally. Leen en Ronald weten totaal niet waar die shuttle gaat komen, terwijl het vanaf de perstribune toch zo duidelijk is: de shuttle komt precies naar daar waar ze niet naar toe gaan. We volgen een puntje mee: service op Ronald, die returnt kort en loopt naar voren. De shuttle gaat dus naar achter, over hem heen net buit de reach van Leen of ... wat gebeurt daar?? Zagen we nou dat Leen overpakte naar links, maar hij is helemaal niet linkshandig. Toch is hij links handig, want de shuttle ligt 3 cm over het net aan de Loosdrechtse kant op de baan. Zowaar een punt voor OSM. Helaas niet genoeg om de partij te redden. Deze gaat met 14-21 en 16-21 naar Loosdrecht.

De dames zijn dan allang al klaar met inspelen en stappen fris en fruitig van de baan met een 21-13 + 21-10 overwinning op zak. Meteen door naar de enkelpartijen. Driesetter Tom mag het 'ns proberen de Loosdrechtse herenhegemonie te doorbreken. Oei dat gaat hem niet zomaar lukken: nog voordat Laura op de andere baan is begonnen, staat hij al 1-8 achter. We gaan maar snel naar de damesenkels kijken. Dat is een mooi plaatje, maar als luisteraar heeft u daar niets aan. Het spelverloop is gelijk aan de dubbel: ogenschijnlijk zonder moeite houdt Laura haar tegenstandster achterin, totdat die het ook niet meer weet en of uit slaat, of een te makkelijke shuttle teruggeeft die Laura lekker kan afsmashen.
Bij Tom is het dan wat spannender, die komt nog een beetje terug naar 15-21 en gaat dan naar de lage kant van de baan. Dit keer met de wind in zijn rug en dat scheelt! Eindelijk de rollen omgedraaid en Tom is in deze set het haantje. Er komen nu ook mede-OSMers langs de baan staan, want hier hangt een overwinning in de lucht. Bij Laura is die inmiddels al binnen 21-10 en 21-15!

OSM staat 2-1 voor, maar niet voor lang, want ondanks al zijn inzet moet Tom toezien dat in de derde set zijn dropjes net uitwaaien, terwijl de Loosdrechtenaar de shuttle consequent op de lijnen weet te krijgen. Met 2-2 gaan we ... naar de boodschappen

... pompedom pedom dom dom ...

Ah (of AH) en we zijn weer terug. Linda en Ronald staan zij aan zij. Niet als mix, maar in hun enkelpartijen. Ze bevestigen het beeld van de dubbelpartijen: Linda overheerst (21-6!), terwijl Ronald niet weet waar hij de shuttle zoeken moet (12-21). In de tweede sets hetzelfde bee... Ik wilde zeggen: hetzelfde beeld, want Linda gaat onverdroten voort, maar bij Ronald gebeurt iets raars. We zien een opperste concentratie, vooral op de shuttle en hij lijkt de tegenstander volledig te negeren. En verdomd, het werkt ook nog. Hij haalt het ene na het andere punt binnen door voor de verandering op de plek te gaan staan waar de shuttle komt. Dan is het eenvoudig: 21-9. Op naar de derde set.

Linda is inmiddels al zeker van de winst van haar ... mag ik het zeggen? Ja, ik mag het zeggen: haar campingbadmintonpartijtje: 21-5. Ho, wat is daar op de andere baan aan de hand? We zien een heftige discussie tussen de coach van Loosdrecht en de herenenkelspeler. Ze gaan nu weer de baan op en zo te zien is de tactiek van Loosdrecht is inderdaad gewijzigd: nu slaat de Loosdrechtenaar de shuttles ver bij Ronald in het achterveld. Zo ver dat ze bijna niet meer te zien zijn, en Ronald krijgt ze ook niet meer terug. Dat is jammer, want daarmee kan je niet winnen. U voelt hem al aankomen en de rest hier in de hal ook: deze partij gaat toch naar Loosdrecht: 3-3.

De mixen dan: met de stand kan het alle kanten op, en we weten met de shuttle ook en .. ooh, wat een moment! Wie heeft dit bedacht, maar we moeten nog even snel wat boodschappen doen, tot zo.

...

En u bent weer terug in een werkelijk kolkende Safari! Het lijkt wel alsof beide teams de hele avond zich hebben ingehouden om in deze laatste partijen volledig los te gaan. Het publiek krijgt waarvoor ze gekomen zijn, en klimt nu ook op de banken om de spelers aan te moedigen. Laura en Tom hebben moeite met de onwaarschijnlijk laat geslagen shuttles, maar pakken veel punten bij het net. En Linda en Leen testen elkaars reflexen als ze de ene smash na de andere weten terug te slaan en vaak met succes. Voor beide na een slecht begin een goede revanche en dus een derde set. Helaas bij Laura en Tom is die al snel beslist ten gunste van Loosdrecht. Maar Linda en Leen lijken met ruime voorsprong dat gelijk te trekken. Maar dat laatste punt, dat laatste punt ... dat laatste punt wil maar niet vallen. En ai, daar valt-ie toch, maar naar de verkeerde kant: 20-22.

Een bitter einde van deze topavond badminton. Over 'bitter' gesproken: we zien de teams al snel doorschuiven naar de gouden bitters van Ron. Bij een glaasje klinkt onverwachts muziek van Heleen Fischer, inderdaad de zus van Martijn Fischer, die weer de broer schijnt te zijn van Leen. Ik laat u bij haar achter: