Najaarscompetitieteam OSM-NJC2 (2019 / 2020)

Goedenavond dames en heren,

Welkom bij weer een nieuwe aflevering van Lijnen en Veren. De laatste van dit seizoen, waarbij de emoties ongetwijfeld hoog op zullen lopen. We gaan gauw over naar onze verslaggever ter plaatse.

Live vanuit de Safarihal voor de laatste wedstrijd van dit seizoen. Zoals u aan het vorige verslag heeft kunnen merken, is er een aantal zaken wat rommelig verlopen.

Hoe is de vorige uitermate spannende wedstrijd afgelopen? Ik hoop u tijdens de komende wedstrijd op de hoogte te brengen. Maar u weet het: wij als verslaggevers worden zo kort mogelijk ingezet, dus terwijl u dit hoort, zijn de spelers al aan het inspelen. Onze helden zijn compleet dus met Laura Eefting, Mandy Sung, teamcaptain Tom Kuijsten, Ronald Koenis en Leen Schipper. De wedstrijd begint op twee banen tegelijk, dus ik ga zoals te doen gebruikelijk, proberen u een beeld te schetsen van de situatie.

Ronald en Leen beginnen in de herendubbel. Dit wordt een spannende wedstrijd, zoals eigenlijk de hele competitie naar spannend is. We zagen geen walk-overs, wel verrassende uitslagen. We zien vandaag de heren meteen goed de buitenafmetingen van de baan testen. Ik zou óók kunnen zeggen dat ze veel uit slaan, maar dat is toch wat minder qua toonzetting. Het gaat nog niet allemaal goed, maar ook niet heel slecht en als ze de shuttle juist plaatsen, komen Ronald en Leen toch een heel eind. Vandaar misschien ook de setstand: 19-21. Nog twee sets heren dat moet lukken.

Bij de dames zien we een heel ander beeld. Op 1 na, hebben Mandy en Laura alle damesdubbelpartijen gewonnen dit seizoen, mag ook wel eens gezegd worden! In de eerste set is het nog een beetje wennen aan de gele shuttle met de blauwe band, maar dat is ook snel gelukt en daarna staan de dames hun mannetje: 21-9, lekker!

Ronald en Leen hebben het strijdplan klaar voor de tweede set en gaan meteen door met het verkennen van de baanafmetingen. Deze tegenstanders zijn te sterk om dit soort foutjes ongestraft te laten. Ondanks een behoorlijke inhaalslag eindigt deze partij toch in een lichte mineurstemming, 15-21. Jammer tussenstand 0-1.

Laura en Mandy proberen hun goede status vast te houden en met de juiste slagen die vooral meer binnen de lijnen eindigen dan bij de mannen, lukt het om de tegenstandsters helemaal op een hoopje te spelen. De Just-Us-dames moeten 's op zoek gaan naar een trainer, tenminste dat is de inschatting van uw verslaggever. 21-10, tussenstand 1-1, kan het dan nog ??

Hoe staan we er voor in de poule? U kunt zich herinneren dat we de uitzending moesten stoppen bij een stand van 1-3 uit tegen Luck Raeck. Indien OSM daar 5 partijen zou winnen, hadden ze nu nog nog een kans op het kampioenschap. We houden de spanning er nog even in, en kunnen wel zeggen dat zowel Leen als Mandy tegen Luck Raeck hun single verloren hadden, dus toen stond het 3-3.

Terug naar het heden: Tom speelt zijn single tegen een zogenaamde angstgegner, alhoewel een keer verliezen van iemand niet direct leidt tot geestelijke blokkades waarschijnlijk. Soms heb je een speler die optimaal profiteert van jouw spel, en dat lijkt hier aan de hand. De tegenstander is goed, zeg maar gerust: heel goed en heeft op de sterke aanvalslagen van Tom precies het passende antwoord en dan ligt de druk bij Tom om iets beters te bedenken. Maar dan kom je bij vorm en soms moet je dan een beetje geluk hebben. In de eerste set zit dat er nog niet in. Die eindigt dan ook in 15-21, zien we hier het kampioenschap in rook op gaan?

Ondertussen is ook Laura begonnen aan haar single, Laura staat fier aan kop in de poule als het gaat om de individuele spelers, dat geeft ook wel een beetje aan hoe sterk ze over het algemeen staat te spelen. Ook nu is het weer een licht ongelijke strijd, dat is geheel de verdienste van Laura, die alles terugslaat en dan ook nog het spelinzicht heeft om geplaatst haar tegenstandster he-le-maal zoek te spelen. 21-11 !

Terug naar Tom. Een paar goede tips en dan zou het moeten lukken, grijp die strohalm! Het gaat wel iets beter, maar het blijft lastig. Alsof je tegen een muur speelt. Alles komt terug en goed er wordt diep gespeeld, korte dropshots, alles komt voorbij. Ik heb al veel wedstrijden gezien 1.084 om precies te zijn. O-Oh, er is op de redactie een maximum van 1.000 en dan moet je eigenlijk op zoek naar een opvolger! Nou is Mart Steeks de afgelopen seizoenen wel af en toe ingevallen, misschien dat ze dat op de redactie meegenomen hebben. Nu snap ik ook waarom mijn bureau vandaag zo opgeruimd was. Maar dit terzijde terug naar Tom. Deze wedstrijd komt echt in de top tien, hoe het ook afloopt. En aflopen dat doet het helaas met Tom aan de verkeerde kant van de score 16-21. Jammer, laat het dak maar weer los jongens. Tussenstand 1-2.

Laura trekt het dan wel even recht zo is de verwachting. Dat is niet helemaal rechtvaardig naar Laura toe. Ze speelt echt heel goed en geeft haar tegenstandster geen enkele kans om ook maar enigszins in haar spel te komen. Smashes, een korte drop net achter het net ... heeft ze die nog? Ja hoor, BAM weer een punt. Het stopt hier bij 21-12. Stand weer gelijk 2-2.

Gaat Ronald, of Monica zoals hij ook wel genoemd wordt, nu zorgen voor een voorsprong? De tegenstander is linkshandig en Ronald heeft dat heeeeeeel scherp in de gaten. Meteen een klein voorsprongetje, zeg maar een hupje en dan uitbouwen. Het is spannennnnd, maar dit gaat de goede kant op mensen. Ook weer zo’n geweldige partij. Ik zou een seizoenkaart kopen als ik publiek was. Er is geen betere besteding van je donderdagavond als even naar het badminton te gaan kijken. Ronald bouwt zijn voorsprong op en eindigt op 21-15. De tegenstander is niet blij met zijn eigen spel, we zien al een beetje stoom uit de oren komen.

Mandy speelt ondertussen ook haar single en ze laat even zien hoe je een tegenstandster geen kans geeft. Ook met links laat ze haar opponent kansloos. Soepeltjes loopt de voorsprong op naar een behoorlijk niveau. Als je naar Mandy kijkt, lijkt het alsof badminton geen kracht kost, maar juist haar techniek zorgt er voor dat er minder kracht nodig is. Verwacht geen smashes, maar alles is geplaatst. Soms buiten de baan, maar altijd geplaatst en dan moet je als tegenstandster lopen en als je niet loopt, dan wordt het 21-11 voor Mandy.

Ronald maakt in de tweede set weer goed gebruik van de iets mindere punten van de tegenstander, die steeds meer baalt van zijn eigen spel (waar kennen we dat toch van). Ronald pakt weer een beetje voorsprong om die niet meer af te staan. 21-15. Ja in de wedstrijd heeft OSM nu een voorsprong 3-2. Lekker jongens!

Mandy houdt haar goede spel vast en speelt haar tegenstandster van hoek naar hoek. Het is niet meer te belopen en ondanks dat deze dame zeker niet slecht is en in ieder geval bereik genoeg heeft. Toch is het niet voldoende tegen een ontketende Mandy. Ik zie voor volgend seizoen de noodzaak van extra ballast op het dak! De tweede set van Mandy eindigt in 21-11. Nu staat het al 4-2, waar houdt het op?

Aan het eind van de mixpartijen zal het voor mij stoppen ben ik bang. Maar eerst nog even die mixen. Tom en Laura spelen zoals we gewend zijn. Maar raak je ooit gewend aan deze norm, mag dat eigenlijk wel? Zo goed spelen moet je melden, dit is niet vanzelfsprekend! Tom die alles heeft en Laura die de smashes net zo hard terug kan slaan, maar altijd ook oog heeft voor de gaten die bij het koppel aan de andere kant van het net vallen. Met heel goed spel lopen ze uit naar 21-11. Op naar de tweede set.

Wat je wel meer ziet, is dat de tegenstanders zich optrekken aan het spelniveau, waardoor in zo’n tweede set het spelbeeld ineens veel gelijker is. Man, wat is het ineens spannend: we zien 19-19 op het bord komen, 20-20 zelfs, oei een klein foutje: 20-21, wat nu? Ja hoor, 20-22, ons duo gaat geheel in stijl voor een derde set, de contributie moet wel terugverdiend worden!

In de derde set zie je het verschil weer iets toenemen, maar met name iets, want groot is het niet. We zitten op het puntje van de tribune met 50.000 andere toeschouwers. Er wordt een wave ingezet, maar die stokt halverwege. Mensen zien het niet eens, zo spannend. Is er nog een begin van een wave? Nee sorry, het is te spannend. Eindelijk slaat de telster het verlossende bordje om: 21-18 tussenstand 5-2. Goed gedaan!

Hoe loopt het dan bij Mandy en Leen? Ook niet slecht. In de laatste partij van dit NJC-seizoen hebben ze de goede modus gevonden en dan blijkt dat ze samen goed kunnen spelen. We zien de tegenstanders zoeken naar ruimtes, maar die liggen er niet: 21-11, wow! In de tweede set is het veel spannender. Het Just-Us koppel heeft iets aan de tactiek veranderd en met heel veel pijn en moeite blijven de OSM’ers aan de positieve kant van de score. Uiteindelijk wordt het 22-20. Pfoe, net geen derde set. Eindstand 6-2, is dat genoeg voor het kampioenschap????

Nee! Vorige week gingen uiteindelijk allebei de mixpartijen verloren, waardoor Luck Raeck op eigen kracht kampioen is geworden. De eindstand laat zien dat OSM op drie punten achterstand is geëindigd op de tweede plaats. Een mooie tweede plaats in een poule waarin de meeste driesetters ooit zijn gespeeld. Het had hier alle kanten op gekund.

Zoals door het verslag al een beetje duidelijk is geworden is dit met zeer grote waarschijnlijkheid mijn laatste wedstrijd als verslaggever geweest, de redactie zet in op verjonging. Een ruwe schatting geeft aan dat de 1.084 partijen wel veel zijn, maar nooit te veel of vervelend. Vanuit deze positie wil ik dan ook mijn allergrootste dank uitspreken aan: Monique, Linda, José, Laura, Mandy, Sabine, Marleen, Suzanne, Eric, Tom, Ronald, Hans, Henny, Peter, Ron en een ieder die ik vergeten ben.

Bijzondere herinneringen heb ik aan de wedstrijden met Monique en Leen en hun ongebruikelijke samenspel, de eerste ronde tegen teams als DSV Koto Misi 8-0 en 0-8 en niet in het voordeel van OSM. De wissel in het uiterlijk van Eric tegen DOSC. De spanning in dat seizoen met als opponent Houten. De bijzonder spannende poule van de VJC 2014 em het kampioenschap van 2015. Het herenteam in 2017, de partijen op de vilten vloer, de Schippertjes, de super gladde vloer, met tegenwind, de hoge kant van het net, het dak er af. Ach, we hebben alles wel langs zien komen.

Ik heb de verslagen altijd met groot plezier gemaakt en hoop dat u met net zoveel plezier de wedstrijden op deze manier heeft kunnen volgen. Ik dank u voor uw opmerkzaamheid en wil ook Ron nog even bedanken voor de ook deze avond weer voortreffelijke bereide snacks.

Als afsluiting zou ik graag een beroemde Franse zanger uit Engeland citeren:
Goede nacht vrienden,
Het wordt tijd om te gaan.
Wat ik nog zou willen zeggen, duurt niet zo heel lang:
Het gaat u goed!