05-10-25: Nieuws van de Redactiecommissie voor iedereen.
Genieten van topbadminton in Nederland.
De Dutch Open is een groot internationaal toernooi, waar deelnemers uit alle windstreken op af komen. Voor het derde jaar op rij hield BNL het toernooi in de Maaspoort in Den Bosch. Op de foto's kan je zien dat die helemaal was omgetoverd tot één groot badminton-gebeuren.
Terwijl de kwartfinale's aan de gang waren, moest deze verslaggever dat missen, want er was eerst een Badminton congres/fair om te bezoeken. Daar konden kaderleden kennis nemen van de nieuwe strategie van Badminton Nederland: Badminton, voor gezond leven, het verbeteren van de coachvaardigheden en er werd ingegaan om het inclusief maken/houden van de sport. Ook interessant, maar daardoor kan ik hier dus geen indruk geven van de kwartfinales. Behalve dan dat alle Nederlanders die de kwartfinales hadden gehaald, niet doorgingen naar de halve finales.
Na het congres kwam het badminton aan de beurt. Veel OSMers in de zaal: jeugdleden, ouders, trainers en John van Rooijen zat weer te lijnrechteren. Hij en ik keken naar het gemengd dubbel Mette Werge & Kristoffer Kolding uit Denemarken, een gevestigd badmintonland, tegen Elsa Jacob & Natan Begga uit Frankrijk, een opkomend badmintonland. De Denen wonnen met overtuiging de eerste game. Maar zoals dat kan verkeren: in de tweede game wat ongelukkige punten en we gingen met 11-10 pauzeren. In het eerste punt daarna ging de schoen van Kristoffer stuk. Dat had ik nog nooit eerder meegemaakt, maar hij had gewoon een reservepaar schoenen in zijn tas. Een lange onderbreking volgde, want er moest wel flink geveterd worden. Toen hij eindelijk weer de baan op liep, gaf hij aan dat er nog wat gepoetst moest worden op de baan. Een korte, niet vriendelijke woordenwisseling volgde tussen hem en de coach van de Fransen aan de andere kant van de baan. Weg concentratie bij Kristoffer, weg tweede game. In de derde game was die concentratie weer terug en gingen de Fransen kansloos naar huis.
Dan de damesenkel, mijn minst favoriete onderdeel, want geen gesmash en weinig tactiek. Maar wat Tara Shah (India) en Wen Yu Zhang (uit Canada) neerzette was fenomenaal. Het was als fluweel: elke slag was in een hoekje, en dan ook precíes in het hoekje. Voor mij was het volkomen onvoorspelbaar waar het volgende slag naar toe zou gaan. Misschien is het geweld en de tactiek niet nodig, als je twee spelers met uiterste precieze aan het werk ziet. Het was simpelweg mooi badminton. En wat het als neutrale toeschouwer leuk maakte: de vele Indiërs op de tribune gingen massaal achter Tara staan, en de Chinese gemeenschap klapte uitbundig voor elk Canadees (want eigenlijk Chinees) punt. Ik zat heel dicht bij de Indische kant en die vierde na een lange, prachtige partij het feestje: 21-17 en 23-21.
Voor de afwisseling ging ik daarna kijken naar het mannenenkel tussen Enogat Roy (Frankrijk) en Gustav Bjorkler (Zweden). Inderdaad was hier meer smashgeweld. Maar it takes two to tango. De Zweed hield zich keurig aan mijn verwachtingen en was erg goed in dat smashgeweld, maar de Fransman liet verstek gaan. Het werd een wat bloedeloze, want eenzijdige partij. Elke rally was op zich OK, totdat de Fransman gedwongen was de shuttle hoog te spelen en KABOEM einde rally. Blijkbaar had de Fransman niet begrepen dat het dan de bedoeling is om een fantastische verdediging te spelen. Nou ja, op 20-12 in de tweede game kwam de eerste, en dan was ook meteen de laatste. Binnen het half uur waren de mannen klaar. Te snel om een foto te maken.
De mannendubbel tussen (Frankrijk, alweer) en (Taiwan) was een lekkere pot. Hier begrepen de heren wel dat na een smash een smashverdediging diende te volgen. Het werd een aantrekkelijke eerste game, waarin de Fransen veel aanvielen en steeds de leiding hadden. Tot het einde, want het laatste punt ging naar toch Taiwan. Het bleek dat de Fransen er een tikje aan overhielden, of dat de Taiwanezen er inspiratie uit haalden. In ieder geval kantelde de partij helemaal naar Taiwan. Veel minder fouten van die kant en dus meer winners, want in het Franse kamp bleek na twee of drie smashes de energie voor een volgende te ontbreken. Dan volgde toch die ongewenste hoge slag en dat vonden de Taiwanezen wel lekker. Jammer voor de neutrale toeschouwer, want dit had wel een derde game verdiend.
De afsluitende vrouwendubbel tussen Denemarken en Frankrijk bracht 2 dames op de baan die ook al tegen elkaar in de mix hadden gespeeld: Mette Werge uit Denemarken en Elsa Jacob uit Frankrijk. De wedstrijd was een mooi spel van aanval en verdediging. Frappant was dat beide dames die al een wedstrijd achter de rug hadden, beduidend minder fouten maakten dan de verse inbreng van Kathrine Vang en Flavie Vallet. In de loop van de partij bleek dat het Franse duo dat aspect net wat beter wist uit te buiten, want alle smashes gingen naar de 'verse' Deense. Kathrine stond duidelijk onder druk en hoewel het tot het eind spannend was, bleek ze er uiteindelijk onder te bezwijken.
Gelukkig we hebben de foto's nog.